Programa elaborado pol@s alumn@s de 2º ESO Héctor Fernández-Villarrenada e Iria García.
21/03/25
24/01/25
18/01/25
29/12/24
Unha ducia de obras de Andrés Fernández-Albalat no centenario do seu nacemento
Durante este ano 2024 que está
a piques de rematar conmemorouse con diferentes actos o centenario do
nacemento de Andrés Fernández-Albalat Lois, recoñecido como a figura
máis representativa da modernidade na arquitectura galega da segunda
metade do século XX. Dende comezos dos anos 60 e ata finais dos 90
deixou por todo país -sobre todo na cidade da Coruña e a súa comarca-
unha gran cantidade de obras que definen a imaxe destes lugares que nas
que "soñou Galicia dende o humanismo e o compromiso coa identidade do
país, coa súa memoria histórica e coa tradición, sen renunciar á procura
de novas formas de expresión arquitectónicas”, como destacou
recentemente o presidente da RAG, Víctor F. Freixanes.
Información de Marcos Pérez Pena en Praza Pública
Fábrica de Begano - Coca-Cola (1962)
27/10/24
César Portela arquitecto: "As obras que máis quero son aquelas que me formularon máis problemas e fun quen de superar"
Información de Vanesa Vázquez en Praza Pública
02/03/24
23/01/24
23/12/23
Unha ducia de edificios desaparecidos en Galicia analizados no libro 'Arquitecturas añoradas'
16/12/23
16/06/23
22/05/23
Proxecto Terra: Ferrol-Fragas do Eume (18-19 de maio)
Actividade na que participou o alumnado de 4º ESO do IES Monelos
Museo de Construción Naval de Ferrol
Arquitectura e urbanismo no barrio da Madalena e Ferrol Vello
Navegando pola ría de Ferrol
Visitamos o Castelo de San Felipe
Hospedámonos en "Alvarella"
No Museo Etnográfico da Capela
Andaina polas Fragas do Eume
06/04/23
28/01/23
Teresa Táboas: “Para ser verdadeiramente nacionalista, hai que ser profundamente universal”
Desde moi nova Teresa Táboas é consciente da importancia do territorio na conformación da identidade galega. Filla de emigrantes galegos, nace na cidade de México, aínda que a familia mantén un contacto constante con Galiza.
Fórmase a cabalo entre dúas realidades moi distintas, mais sempre cun apego moi forte á terra na que se acabou por desenvolver profesionalmente. De firmes conviccións nacionalistas, Táboas foi, desde agosto de 2005 até abril de 2009, Conselleira de Vivenda e Solo da Xunta de Galiza durante o goberno de coalición do PSdeG co BNG.
Foi a primeira muller en acceder ao cargo de Decana-Presidenta do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia e a segunda muller Conselleira Titular do Consello Superior dos Consellos de Arquitectos de España desde 1931.
En xullo de 2021 é electa membro do Consello da Unión Internacional de Arquitectos.
Nós Televisión reúnese con ela na Biblioteca do Museo do Pobo Galego para falar de nacionalismo, xestión institucional, a importancia de seguir rachando o teito de cristal e os desafíos territoriais aos que se enfronta o noso país.
09/10/22
Centenario do nacemento do arquitecto Xosé Bar Boo
Xosé Bar Boo (Vigo, 22 de setembro de 1922 - Santiago de Compostela, 21 de febreiro de 1994) foi un arquitecto activo en Galicia principalmente en Vigo e a súa contorna aínda que na Coruña temos un exemplo moi destacado da súa plástica como é o edificio dos Xulgados.
Trátase, segundo o arquitecto Xosé Manuel Casabella, aínda que pareza paradoxo dun arquitecto recoñecido e marxinado á vez porque foi un home moi esixente coa calidade do traballo e fixo que perdese traballos importantes que foron para outros colegas contemporáneos. Sempre se mantivo fiel aos seus principios éticos, foi rebelde liberando as súas ideas co seu traballo sen someterse á servidume que a profesión impoñía.
Foi un dos impulsores do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia no que máis tarde exerceu de decano en 1976 ano da súa creación. Foi vicepresidente do Consello Superior dos Colexios de Arquitectos de España e profesor titular da Escola Técnica Superior de Arquitectura da Coruña.
Estudou na Escola Superior de Arquitectura de Madrid, graduándose en 1957 e doutorándose en 1960. A pesar do relativo illamento xeográfico da súa actividade profesional, circunscrita á contorna da ría de Vigo, a obra de Bar Boo deixou un forte pegada nos arquitectos galegos da vindeira xeración. A súa obra, moi persoal e afastada dos circuítos de produción en masa, supón unha reflexión constante sobre a arquitectura e o seu entorno. Atentos á funcionalidade, ao terreo, á orientación, ás vistas (propias e alleas), ao clima e á racionalidade do proceso construtivo, o seu deseño libre e rico en detalles xera unha espacialidade sempre sorprendente.
A súa primeira obra, que actualmente alberga as oficinas do COAG en Vigo, é sen dúbida a máis perfecta do Movemento Moderno en Vigo, mantendo a súa vixencia e frescura durante corenta anos.
Deseñou construcións como as Torres da illa de Toralla ou o policlínico Cíes, edificios que marcaron a estética da cidade viguesa. Porén, poucos saben que este arquitecto foi o fundador da Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galicia (Adega), membro fundador do Museo do Pobo Galego ou membro do Seminario de Estudos Galegos. A súa obra, fundamentalmente racionalista, estivo condicionada pola funcionalidade, pero tamén pola harmonía co medio.
Cinco arquitectos, César Portela, Gallego Jorreto, Xosé Manuel Casabella, Elena Ampudia e Jaime Blanco, falaron o pasado 26 de setembro na sede da Real Academia Galega de Belas Artes na Coruña da ética que guiou os seus traballos. O acto xurdiu como homenaxe a Bar Boo no centenario do seu nacemento. Precisamente na súa obra máis polémica, a Torre de Toralla, non puido levar a cabo o seu proxecto e acabou por romper cos promotores ao non estar satisfeito co resultado final. Segundo os seus estudosos, a igrexa parroquial de Nosa Señora das Neves (1962/1971), en Teis, captou alí os trazados xeométricos inspirados en combinacións triangulares proporcionalmente vinculadas. O círculo marcado en 1967, o deseño do policlínico Cíes, hoxe desocupado á espera dunha nova función. No ano 2006 engadiuse á súa planta esférica un anexo que rompe a concepción inicial. En distintos puntos da cidade hai edificios coa súa firma como edificios comunitarios como Plastibar (1957), en Marqués de Valladares; as casas da Praza de Compostela (1963), as de San Xosé Obreiro no barrio de Coia (1969) ou as da rúa García Olloqui (1972). En vivendas unifamiliares destaca a casa de Gerardo Martín, en Doutor Corbal, 65 (Teis). Realizada en formigón, destaca a súa fachada principal, concibida como unha escaleira invertida. Está inscrita no inventario da Xunta como Ben de Interese Patrimonial. A súa traxectoria tamén o levou a crear espazos de traballo como as oficinas de Vitrasa (1974) e o complexo Aurelio Pérez (1982). Aínda que a maioría das súas obras están situadas en Vigo, tamén asinou os mercados de alimentación de Gondomar e Porriño, os xulgados da Coruña ou a coñecida como Casa Ferro, realizada en Ponteareas entre 1962 e 1977. En case toda a súa obra residencial imperan certas influenzas orgánico-funicionais wrightianas como podemos observar no edificio dos xulgados da nosa cidade onde incorpora a un edificio de trazo funcional materiais do país como o granito rosado de Porriño.
Arriba: Edificio Plastibar (Vigo-1957). Actual sede do COAG na cidade
Praza de Abastos de Gondomar (1966)
Antigo Policlínico Cíes (1967). O corpo cúbico incorporado no 2006 altera a construción cilíndrica do proxecto inicial de Bar
Polémico edificio da illa Toralla en Vigo (1968). Bar Boo renunciou a dirección de obra ao non aceptar a orientación que seguiron os promotores do proxecto