Tal día como hoxe en 1944, o capelán municipal, Ricardo Rodríguez
Dopazo, bendixo o escenario que acolleu o día seguinte un partido entre o
Deportivo e a Valencia, aínda que a súa inauguración oficial foi no encontro entre as seleccións de España e Portugal do 6 de maio de 1945.
O novo campo, que substituíu ao Parque de Riazor, situado a un centenar
de metros do actual, levantouse nun terreo que adquiriu o Concello por
300.000 pesetas (1.800 euros) e o proxecto foi obra do arquitecto
Santiago Rey Pedreira, segundo os datos que constan na web do Deportivo.
A construción do estadio, un escenario de case 40.000 metros cadrados e cun terreo de xogo máis grande que o actual (105
por 74 metros, en lugar de 105 por 68), superou o cinco millóns de
pesetas (30.000 euros) e a súa capacidade foi a máis alta de toda a
historia con 32.000 espectadores sentados ou 40.000 de pé.
Daquel campo consérvase o obelisco de máis de 45 metros que, tras unha
das remodelacións, quedou fóra do recinto, a Torre de Marathon, un
miradoiro que naceu para seguir as probas atléticas.
Riazor, que debutou con derrota (2-3 ante a Valencia), foi considerado
gafe nos seus inicios, pero ese escenario, que acolleu o Mundial de
1982, para o que foi profundamente renovado, foi testemuña da mellor
etapa do seu inquilino (é de titularidade municipal).
ESTADIO DE GRANDES TÍTULOS
Nel celebráronse partidos da liga de Campións cinco tempadas consecutivas,
entre elas unha semifinal ante o O Porto (2004), e festexáronse os
títulos de Liga, Copa do Rei (2) e Supercopas de España (3) que
conquistou o Deportivo na década do noventa e a pasada.
Agora, o equipo afronta unha etapa moito máis modesta, xoga a súa
segunda tempada consecutiva na categoría de prata e, ademais, é
pechacancelas con nove puntos.
 | ||||
| Estadio de Riazor (1944). Realizado polo arquitecto Rey Pedreira |
 |
| Maqueta do proxecto |
 |
| Imaxe da reforma para os Mundiais de 1982 |
 |
| Imaxe actual despois da reforma da cuberta (2019) |